Spirituele lichtwerker op reis dag 6

Mooi dat je door gewoon jouw rust te nemen tot inzichten komt. Misschien wel logisch ook, er is rust in je hoofd en je lichaam, daardoor kan jouw Hogere Zelf zich laten horen. Maar luister je er ook naar of denk je ‘Nu even niet, ik moet wat anders doen.’ Het is jouw keuze om te luisteren of het weg te wuiven.

Ik heb dat ook heel lang gedaan, wegwuiven, geen tijd, andere dingen doen. Maar dat doe ik niet meer. Ik luister naar mezelf, naar mijn lichaam, ik luister wat het mij wil zeggen en handel daarnaar. Zegt het, neem rust, dan doe ik dat. Als ik actief moet zijn, doe ik dat ook. Zo leer ik steeds meer op mijn intuïtie te vertrouwen. Als iets niet goed voelt, doe ik het niet.

Gevoel

Over wat voor gevoel heb ik het nu, dat gevoel in je onderbuik of in je hart. Dat gevoel dat je herkent als een gevoel van veiligheid, vertrouwen of van liefde. Het gevoel dat je had of hebt bij je ouders, bij je partner of bij wat dan ook. Het gevoel dat het goed is. Natuurlijk kunnen gevoelens veranderen, gelukkig maar.

Maar hoe komt het dat die gevoelens soms veranderen? Hoe komt het dat je je ineens niet meer veilig of vertrouwd voelt bij een bepaald persoon? Dat heeft te maken met groei. Gedurende jouw leven groei je. Niet alleen lichamelijk, maar ook spiritueel. Soms groei je naar elkaar toe, soms groei je uit elkaar. Dat is een natuurlijk gebeuren en dat doet soms pijn.  Ook ik heb in mijn leven afscheid genomen van mensen, werk etc. Niet altijd wetend waarom, maar later wel inziend dat het beter was voor beide partijen.

Werk

Zo heb ik in 2014 afscheid genomen van mijn werk. Het werkte niet meer, ik voelde niet meer dat dat mijn plekje was. Was de drive kwijt. En dan ga je zoeken naar ander werk in dezelfde branche, maar dat vind je niet. Maar dat was ook helemaal niet de bedoeling, ik moest wat anders gaan doen. Iets wat al bij mij speelde, wat mijn gevoel al zei. Maar die kans kwam maar niet en ik werd ongeduldig. Maar ik kwam door die periode wel dichter bij mezelf of kan ik beter zeggen, terug bij mezelf. Want ik ging steeds beter in mijn vel zitten. En begin dit jaar kwam ineens, spontaan die cursus Life Coach op mijn weg. Heel toevallig allemaal. Op het juiste moment, op de juiste tijd. Alsof het universum het wist dat ik er klaar voor was. De cursus is afgerond, op het examen na, en ik heb ook veel over mijzelf geleerd, nuttige dingen, maar ook dingen waarvan ik niet wist dat ik er mee rondliep.

Ik heb veel geleerd over mijzelf en sta nu ook dichter bij mijzelf. Ben af en toe nog wel ongeduldig, maar dat komt ook nog wel. Wat ik eigenlijk zeggen wil vandaag met dit verhaal is het volgende: Neem af en toe eens je rust en gun jezelf ook die rust. Als je een heel actief leven leidt, ga dan ook niet in je vakantie heel actief doen. Je lichaam heeft die rust nodig om bij te tanken. Natuurlijk is af en toe een dagje actief doen niet erg, maar neem wel je rust. Een boom lijkt ook niets te doen in de winter, maar niets is minder waar. Binnenin is hij water aan het verzamelen en energie aan het opbouwen om na zijn vakantie weer met alle kracht knoppen te kunnen vormen en te stralen. Vol van energie.

Als laatste nog deze, ik las hem gisteren.

“We zijn geen menselijke wezens met een spirituele ervaring, maar spirituele wezens met een menselijke ervaring.”

Pierre Teilhard De Chardin

Spirituele lichtwerker op reis Dag 5

 Dit was een mooie dag om alles eens op een rijtje te zetten. Wat is er nu gebeurd de afgelopen week en wat zou ik nog willen bereiken? Na afgelopen dinsdag zijn er toch weer nieuwe inzichten bij gekomen en heb ik toch weer stappen gemaakt.

Relaties

Ik ben anders naar relaties gaan kijken. Vooral de relatie met mijn vader, zoals jullie gelezen hebben, is in een ander licht komen te staan. Ben ik anders naar die relatie gaan kijken, ineens heb ik ook een Duits gezegde in mijn hoofd “Wass sich liebt, dass neckt sich.” Waar je van houdt, doet je pijn. Vaak is dat zo, maar wil je dat niet zo zien. Vaak voel je alleen de pijn en niet de liefde.

Maar vaak is het een rare manier van bezorgdheid uiten, van alleen maar het beste voor je willen, Van je houden, maar het op een rare manier laten zien. Maar vaak wil je dat als puber helemaal niet zien, wil je dat er van je gehouden wordt en ook dat dat gezegd wordt. Ondanks je stoere gedrag als puber, jongen of meisje, wil je af en toe die twee armen om je heen en dan wil je ook af en toe die vier woordjes horen.

Hij heeft mij gesteund in alles wat ik deed, ook gestuurd in richtingen die ik niet wilde. Maar ik ben gaan doen wat ik wilde doen en ook daar steunde hij me weer in. Eigenlijk moet ik hier nu gewoon maar eens zetten wat er in mijn hart nu opkomt, “Dank je wel Papa voor alles.”

Daar ben ik dus 53 jaar voor geworden, om nu pas dank je wel te zeggen. Het geeft mij een goed gevoel, opluchting. Bevrijd van negatieve gedachten, vanaf nu positiviteit. Kom maar op Wereld, we gaan het anders doen.

Rust

Ik nam dus een rustdag om na te denken. Rust is niet hetzelfde als stilstaan. Rust is je lichaam de tijd geven om alle nieuwe indrukken te verwerken en kracht op te doen voor nieuwe dingen. Om met nieuwe energie en met de opgedane kennis verder te gaan.

Stilstand is niks meer doen met de opgedane kennis en ervaring en doorgaan op dezelfde weg. Dat is stilstand. Verspilde energie en kennis. Ronddraaien in een vicieuze cirkel en niet een nieuwe weg durven inslaan. Dat is stilstand.

Alles wat we doen in ons leven is met elkaar verbonden, niets heeft een begin en een einde. Alles wat we doen heeft een actie en reactie in de wereld. Het is als met een steentje in het water gooien. Kleine dingen hebben grote effecten. Als we ons daarvan bewust worden en blijven, veranderen wij en met ons uiteindelijk onze omgeving.

Ik heb mijn dag 5 weer beschreven, weer een stukje bewustwording en rust.

Ik heb een steen gelegd in een rivier………….

Spirituele Lichtwerker op reis dag 4

Dag 4 was een enerverende dag. ’s Ochtends druk met allerlei dingetjes doen en dan om 10 voor half 10 richting de beurs in Rijswijk, maar ik was een afspraak vergeten. Dus eerst naar die afspraak en toen naar de beurs. Maar wat een drukte daar. 3 evenementen tegelijkertijd, voor mij iets te druk.

Maar laat ik eerst eens vertellen over de reis naar de beurs, autoritje van een half uur. Maar een intens ritje. Op de radio Alan Clark, Father and Friends, tranen over mijn wangen. Ik heb dat nooit gehad bij dit nummer, waarom nu wel ineens? Het is eigenlijk ook niet belangrijk waarom die emoties kwamen. Het punt is dat ik inzicht kreeg over mijn relatie met mijn vader. En dat was belangrijk. Hij was een vader en een vriend, maar dat realiseer ik mij nu pas. Ik kon hem alles vertellen en zijn steun was er altijd. Op zijn manier. Een manier die ik niet altijd begreep, maar er altijd was.

Beurs

Wat gebeurde er op de beurs? Eigenlijk niet zo heel veel. Ik ben langs gegaan bij mijn vertrouwde mensen, aurafoto laten maken, even gesproken met Femke en haar Reikimaster, een paar keer over de beurs gewandeld, niet wetend waarom. Totdat iemand Hoi zei en ik bij haar op de stoel ging zitten. Zij heeft voor mij een handlezing gedaan en daar kwamen toch weer wat verrassende dingen uit. Ze vertelde mij even hoe mijn leven in elkaar had gezeten tot nu toe. En alles wat ze zei klopte. Daarna ging zij nog verder, ze vertelde dat je rechterhand de toekomst vertelt en je linkerhand je verleden, tot 3 levens terug. Nooit geweten, maar wel nieuwsgierig. Ze heeft toen mijn linkerhand gevoeld en kwam met twee levens. Twee levens terug was ik een non in een klooster in de bergen, maar een non met een geheim. Want ik was verliefd op iemand, maar dat mag helemaal niet als non. Strenge regels van het klooster verbieden dat. Dus ik had een probleem.

Mijn laatste leven voor dit leven was dat van een Russische soldaat in 40-45. Een jonge soldaat, die van zijn ouders naar het front moest. Uit vaderlandsliefde. Hij raakte gewond, maar heeft de oorlog wel overleefd.

Ik herken hier wel dingen in, ben nog steeds bang om dingen te vertellen aan anderen en vind oorlogen maar niks. Eng zelfs. Maar herken ook dingen, mijn fascinatie voor religies en de gedachten die erachter zitten. Mijn interesse in de Tweede Wereldoorlog en alles erom heen. Herkent iemand dat, dat oude zielen het vak geschiedenis op school leuk vonden en het gevoel hadden dat zij daarbij geweest waren. Een soort van “dat weet ik allemaal wel.” Ik wel. Vond het een heerlijk vak.

Thuis

Mijn dag eindigde gisteren op het strand, harde wind en een beker warme chocolademelk met slagroom. Heerlijk samen met mijn vrouw gewoon even uitkijken over het strand, surfers op zee, kitesurfers ook. Gewoon even heerlijk energie tanken. En thuis een heerlijke zelfgemaakte speculaastaart. Heb weer zin in bakken en wat lekkers maken. Bij de slager gevulde paprika meegenomen voor vanavond, we gaan er van smullen.

Ik wens jullie vandaag een fijne dag. Ga eens iets geks doen. Zing, dans, maak een tekening en geniet. Geniet van je leven en relax.

Spirituele lichtwerker op reis dag 3

En dan komt dag 3 en dan besluit je gewoon een dagje niets te doen. American Football kijken, lekker ontspannend en weinig stress, denk je….. Bij een van de wedstrijden werd, zoals bij grote spelers hoort, het rugnummer uit het team gehaald. Dus niemand draagt nog dat rugnummer vanaf donderdagavond. Mooi gebaar met veel emoties, zo ook bij mij dus.

Helemaal alleen in huis en de tranen over mijn wangen en waarom? Voor een rugnummer of speelt er meer? Zijn het tranen die na heel lang sterk geweest te zijn hun weg naar buiten zoeken om je te helpen dingen los te laten en ruimte te maken voor nieuwe leuke dingen? Ik hoop het, mijn emoties de vrije loop laten. Zonder dat iemand gelijk begint te roepen dat je een emotionele vent bent. Ja dat ben ik. Heb tijden gehad dat ik niet kon huilen. Maar dat is sinds het overlijden van mijn vader, 13 jaar geleden op 5 december, wel voorbij.

Afscheid

Afscheid nemen doet zeer, logisch, je moet iets los gaan laten. En loslaten doet zeer. Vooral in dit geval blijkt. Meer dan ik dacht dat het zou doen zelfs. Relatie met mijn vader is niet makkelijk geweest. Als gevoelig mens wil je bepaalde woorden of zinnen horen, we weten allemaal wel welke, en die miste ik. En dan opeens is hij er niet meer en kun je dingen niet meer vragen en zeker niet meer horen. Ik ben ooit tijdens een zogenaamde Journey hem zijn problemen teruggegeven, zo van dit is niet van mij, maar van jou. En dat gaf ruimte, kostbare ruimte. Maar ook een gemis. Hij is bij me en dat voelt goed.

Een jaar later verloor ik ook mijn moeder. Van haar heb ik rustig afscheid kunnen nemen, dus het gevoel van afscheid is anders, vrediger. Over dingen gesproken en vooral uitgesproken. Dit was belangrijk voor ons beiden. Ook zij is nog bij me. Gelukkig.

Emoties

Wat doet dat allemaal met je emoties? Omdat er met mijn vader geen echt afscheid geweest is, zitten daar nog veel emoties vast. Hij overleed toch nog plotseling. Met die emoties moet ik nog vrede vinden, loslaten eigenlijk. En dat doet zeer, weten we. Om die emoties los te laten, moet ik nog een paar stappen zetten. Belangrijke stappen, belangrijk om verder te kunnen gaan met mijn leven. Ben er nog niet zeker van hoe ik dat ga doen of mag doen. Maar daar hoop ik nog antwoord op te krijgen. Die emoties hebben ook te maken met een soort verkeerd schuldgevoel, over wat ik had kunnen doen. Maar dat is verleden tijd en daar kan ik niets meer aan veranderen.  

Voor zover dag 3, loslaten, afscheid nemen en emoties. Heel heftig eigenlijk. Maar ja, no pain, no gain. Of zoals de rups zei: ”Loslaten doet zeer” en werd een vlinder.