Spirituele lichtwerker op reis dag 3

 

En dan komt dag 3 en dan besluit je gewoon een dagje niets te doen. American Football kijken, lekker ontspannend en weinig stress, denk je….. Bij een van de wedstrijden werd, zoals bij grote spelers hoort, het rugnummer uit het team gehaald. Dus niemand draagt nog dat rugnummer vanaf donderdagavond. Mooi gebaar met veel emoties, zo ook bij mij dus.

Helemaal alleen in huis en de tranen over mijn wangen en waarom? Voor een rugnummer of speelt er meer? Zijn het tranen die na heel lang sterk geweest te zijn hun weg naar buiten zoeken om je te helpen dingen los te laten en ruimte te maken voor nieuwe leuke dingen? Ik hoop het, mijn emoties de vrije loop laten. Zonder dat iemand gelijk begint te roepen dat je een emotionele vent bent. Ja dat ben ik. Heb tijden gehad dat ik niet kon huilen. Maar dat is sinds het overlijden van mijn vader, 13 jaar geleden op 5 december, wel voorbij.

Afscheid

Afscheid nemen doet zeer, logisch, je moet iets los gaan laten. En loslaten doet zeer. Vooral in dit geval blijkt. Meer dan ik dacht dat het zou doen zelfs. Relatie met mijn vader is niet makkelijk geweest. Als gevoelig mens wil je bepaalde woorden of zinnen horen, we weten allemaal wel welke, en die miste ik. En dan opeens is hij er niet meer en kun je dingen niet meer vragen en zeker niet meer horen. Ik ben ooit tijdens een zogenaamde Journey hem zijn problemen teruggegeven, zo van dit is niet van mij, maar van jou. En dat gaf ruimte, kostbare ruimte. Maar ook een gemis. Hij is bij me en dat voelt goed.

Een jaar later verloor ik ook mijn moeder. Van haar heb ik rustig afscheid kunnen nemen, dus het gevoel van afscheid is anders, vrediger. Over dingen gesproken en vooral uitgesproken. Dit was belangrijk voor ons beiden. Ook zij is nog bij me. Gelukkig.

Emoties

Wat doet dat allemaal met je emoties? Omdat er met mijn vader geen echt afscheid geweest is, zitten daar nog veel emoties vast. Hij overleed toch nog plotseling. Met die emoties moet ik nog vrede vinden, loslaten eigenlijk. En dat doet zeer, weten we. Om die emoties los te laten, moet ik nog een paar stappen zetten. Belangrijke stappen, belangrijk om verder te kunnen gaan met mijn leven. Ben er nog niet zeker van hoe ik dat ga doen of mag doen. Maar daar hoop ik nog antwoord op te krijgen. Die emoties hebben ook te maken met een soort verkeerd schuldgevoel, over wat ik had kunnen doen. Maar dat is verleden tijd en daar kan ik niets meer aan veranderen.  

Voor zover dag 3, loslaten, afscheid nemen en emoties. Heel heftig eigenlijk. Maar ja, no pain, no gain. Of zoals de rups zei: ”Loslaten doet zeer” en werd een vlinder.