Categorie archieven: Blog

Ik probeer mijn gedachten en belevenissen op de site te zetten. Geniet ervan en ik zie graag de reacties tegemoet.

Overdenking

In wie of wat geloof jij?

 

Lichtwerkers reageren momenteel allemaal anders. Ik heb vandaag al heel de dag het lied “Geest van hierboven” in mijn hoofd. Zoek het maar eens op en verbind dan niet gelijk de naam van God aan dit lied.

Ik heb ooit belijdenis gedaan en ben gedoopt in de kerk. Ik heb daar geen spijt van, want het was stap in mijn leerproces en groeiproces. Maar ik geloof op mijn manier. Ik geloof dat er iets is wat ons allemaal verbindt. Dat we allemaal gekomen zijn en weer gaan naar het grote Al dat is. De bron, de Vader of de Moeder. Spirit, of hoe je hem ook noemt.

Mahatma Gandhi zei ooit: “We zijn allemaal op weg naar de top van de berg, alleen we kiezen allemaal een ander pad.”

Deze tijd wordt er veel op social media gezet, maar wie spreekt de waarheid en wie liegt? Als alles weg valt, blijft de waarheid over. Wiens waarheid dat is, is onbekend. Maar social media is ook onderdeel van MSM, zoals iedereen het noemt. Er worden waarheden verteld die door iedereen voor waar wordt aangenomen, maar wiens waarheid is dat? Waar komt de waarheid vandaan?

Met een goede spreker, een motivator, kun je mensen alles wijsmaken. Alles laten geloven. Ook dat er wakkeren zijn en mensen die schapen zijn. Wie is de wakkere en wie is het schaap? Voorlopig zijn we allemaal schapen, want we lopen achter diegene aan die jouw waarheid vertelt.

Denk eens na over wat jouw waarheid is. Voel eens, luister naar je gevoel en trek dan je plan.

Mijn waarheid is niet jouw waarheid en jouw waarheid niet de mijne. Ik ben uniek en weet dat ik mag vertrouwen op de kracht van het Universum. Dat is mijn waarheid. En wat is jouw waarheid?

Doe je dondertje goed, want je zieltje zit er in

Mijn opa zei dit vroeger altijd: “Doe je dondertje goed, want je zieltje zit er in.”

Er zit een kern van waarheid in. Je bent namelijk geen lichaam met een ziel, maar een ziel met een lichaam. Dat lichaam is op een gegeven moe, op, ziek, omdat we er niet goed voor gezorgd hebben, niet naar ons lichaam geluisterd hebben. Ons lichaam blijft dan achter en onze ziel gaat verder. Het klinkt heel hard wat ik nu zeg, maar zo zit het wel in elkaar.

De mensen dien we nu om ons heen hebben, ook al lijkt dat vaak toeval, horen bij onze zielengroep of zijn bij onze zielengroep om dingen te kunnen doen met z’n allen. Vaak zelfs al in vorige levens, als hele andere personen. Misschien iets wat ons in vorige levens niet is gelukt, maar wat we gezamenlijk moeten doen.

Het enige probleem is vaak dat we elkaar niet herkennen, totdat we gaan nadenken en merken dat we iemand niet mogen om wat hij/zij ooit heeft gedaan, wat ons in gevaar bracht of nog erger.

Het leven is een repeterend verhaal, totdat je doet of mag doen wat je zielendoel is. Als dat is gelukt, mag je ziel rusten en hoef je niet meer terug naar het volgende lichaam. Dan heb je je zielenrust gevonden.

Hoever ben jij hiermee? Doe jij al wat je mag of heb je geen idee welke roeping bij jou hoort? Voel je je goed in het werk doet, of is het een sleur? Als dit laatste het geval is, dan is het niet jouw werk en hoor je er niet in thuis. Ga dan eens voor jezelf kijken wat wel bij jou past, volg jouw droom en niet die van een ander.

Je moet die droom volgen, waar hij ook naar toe leidt.

 

Ik hou van Oma

Ik heb twee oma’s gehad, net als iedereen. Eén heb ik er nooit gekend, omdat ze vlak voor mijn geboorte is overleden. De ander is 99 jaar geworden. Maar één ding zullen ze alle twee gemeen hebben gehad.

Ze hadden alle twee oordelen, meningen en adviezen, kortweg OMA. Maar oma’s zijn niet speciaal, want we doen het allemaal. We staan allemaal klaar met oordelen, meningen en adviezen. Of mensen het nu willen of niet, wij geven ze. Maar waarom wil je ergens een oordeel of een mening over hebben?

Het is eigenlijk moeilijk om ze niet te hebben, maar moet je ze ook ventileren. Zitten mensen er op te wachten, meestal niet eigenlijk. En word jij er gelukkig van om ze te geven, meestal ook niet. Er zijn wel uitzonderingen, die doen de hele dag niet anders. Maar veel vrienden hebben ze vaak, maar dat is maar een mening van mij.

Oma mag best wat vaker thuis blijven. Haar altijd thuis laten is niet te doen, maar probeer eens een paar dagen zonder oordelen te leven en kijk eens wat het je brengt. Vaak meer plezier in je leven, omdat je anders naar mensen kijkt en meer rust hebt. Mij bevalt het al een tijdje, meer rust en meer tevreden. Soms hoor je me nog wel eens brommen, maar ach een ventiel maakt ook herrie.

 

Dromen

Iedereen droomt en soms zijn die dromen levensecht. Dat noemen ze lucide dromen. Je voelt dan ook wat je in je droom voelt. Vandaar dat je soms wel eens wakker wordt met tranen in je ogen.

Ik had ook zo’n droom deze week. Hij was een beetje vreemd, maar ik raakte er niet door van streek omdat hij heel rustig aan voelde. Later begreep ik pas waarom.

Ik droomde dat ik dood ging, al mijn familie was er en een voor mij onbekende man, maar hij voelde als heel bekend. Ik ging dus ook werkelijk dood in mijn droom en ik zag het allemaal gebeuren van boven af. Wel heel raar om te zien dat je je laatste adem uitblaast en die man bleef maar bij me.

Op een gegeven moment ging ik ook afscheid nemen van mijzelf en ik gaf een zoen aan de dode ik op de tafel. En ik kwam weer tot leven, plotseling alsof..oh wacht even, de kus des levens. Ik had ervoor gezorgd dat ik opnieuw geboren werd en die man was er nog steeds.

Ik was niet verdrietig geweest, ik had alleen een heel rustig gevoel over me. Het was tenslotte een hele mooie, rustige droom. En die man was er nog steeds.

Als je het dan de volgende dag vertelt aan twee mensen en ook uitlegt dat je oren sindsdien fluiten, krijg je leuke antwoorden. De man die altijd bij me is, is mijn beschermengel, ik moet hem gaan zoeken in de Indianenwereld, het fluiten van mijn oren komt omdat ik niet luister naar mijn innerlijke stem, hogere zelf.

Ik ben opnieuw geboren, heb mijn beschermengel gezien en mag gaan luisteren naar mijn hogere zelf.

Ik ben nieuw en ga het wagen. Luisteren en handelen zoals ik het mag en hoor te doen.

 

Wie ben ik/jij?

Vaak komt die gedachte bij mij op. Wie ben ik nu helemaal? Waarom wil ik de wereld laten zien wie ik ben, wat ik kan en wat ik voel? Want hoe komt het dat ik dat allemaal weet of voel?

Ten eerste is het belangrijk dat ik weet hoe dat komt? Nee, absoluut niet. Ten tweede, maakt mij dat anders? Nee ook niet.

Dit gevoel kennen we allemaal, spiritueel of niet, we hebben allemaal wel iets wat we kunnen en waarover we ons afvragen hoe het komt dat we het kunnen. Een gave of een gift. De een kan goed koken en wordt kok, de ander is goed met mensen en gaat de verzorging in of de horeca. Sommige mensen zijn geboren beschermers, politie, brandweer.

De meeste zeggen dan dat het hun beroep is. Maar ik noem het liever je roeping. Want of er is in dit leven iets gebeurd waardoor je dit bent gaan doen of je neemt het mee uit je vorige leven. Alleen weten we dat niet. Waarom ben je dit gaan doen?

Je ziel heeft een geheugen, je ziel neemt mee uit de vorige levens wat goed is voor jou. Dat waardoor jij kan zijn wie je wilt en moet zijn, maar niet altijd kunt zijn. Dit omdat de omstandigheden er niet naar zijn of omdat je de keuze niet kan maken om je leven te leiden zoals je het mag leven.

Die keuze kan ik ook maar niet maken, ik blijf ook in gevecht met mijn ego. Rot-ego, omdat het bepaald hoe ik mag leven en kan leven, niet hoe ik wil leven en mag leven. Maar geldt dat ook voor jou? Kun jij die keuze wel maken en hoe gaat dan je leven er uit zien? Wil jij die keuze wel maken, die ik nog niet heb gemaakt? Ik was een eind op weg, maar ben weer terug gevallen. Ik moet het trappetje weer vinden naar mijn hogere ik. Stapje voor stapje, treetje voor treetje.

Ik ben weer begonnen, sommige dingen gaan alweer vanzelf. Schrijven gaat automatisch zonder na te denken(ik moet alleen de spellings- en taalfouten eruit halen), mijn kaarten komen ook wel weer. Magnetiseren is gewoon een gevoel wat ik krijg bij mensen en dan mijn handen erom heen leg. Het komt wel weer, beetje bij beetje. Onderweg naar mijn zielendoel.

Burn-out

Burn-out en wat doet het nu?

Gisteravond kwam ik laat thuis van mijn werk en zat even op mijn telefoon te kijken. Ik zag een berichtje van een oude treinmaat van mij. Ik reisde met de man vaak van Rotterdam naar Breda en terug.

Het was een opgewekte kerel die vaak en veel grappen maakt en het leven van de zonnige kant zag. Maar door zijn berichtje op FB zag ik nu de andere kant. Hij had last gehad van een burn-out. Hij, de man die zo begaan was met de medemens, stond nu even stil bij wat er met hem gebeurd was. Verontschuldigde zich naar die en gene, dat hij even geen tijd voor hen gehad had, omdat hij aan zichzelf en zijn gezin gedacht had.

Toen hij mij vroeg of het niet teveel was, zei ik van niet en gaf hem mijn respect. Wat in dank aanvaard werd. Wat hij heeft gedaan, is eigenlijk iets wat we allemaal moeten doen in ons leven en niet pas als we een burn-out hebben. Even pas op de plaats maken en kiezen voor onszelf.

Want hoe kom je nu aan een burn-out? Ik heb er zelf een gehad en mijn vrouw onlangs ook, dus ik ben een ervaringsdeskundige, geen dokter of psycholoog.

Een burn-out is een waarschuwing van je lichaam dat je teveel van jezelf gevergd hebt, niets meer en niets minder. En hij kan levensgevaarlijk zijn, want mensen die er één hebben gehad gaan vaak weer te snel aan het werk en belanden dan binnen de kortste keren weer in dezelfde situatie. Hij ontstaat vaak door situaties op je werk. Je kent het wel, druk op je werk, overuren maken, kun je een uurtje langer blijven of een uurtje eerder beginnen. Maar ook omdat er op je werk een situatie is, waardoor je je niet meer op gemak voelt en doorgaat en doorgaat omdat het niet anders kan.

En dan zit je ineens thuis en niemand begrijpt het, want je hebt toch zo’n leuke baan en je bent toch altijd zo vrolijk. Ja, dat klopt allemaal, maar toch zit je daar en de hele wereld kan je gestolen worden. En die reacties van de mensen helpen jou ook op dat moment niet echt.

Op dat moment kun je zelf maar een beslissing nemen, de wereld de wereld laten en voor jezelf kiezen en voor je gezin. Niet thuis gaan zitten kniezen, maar naar buiten, dingen doen die je leuk vindt, maar het belangrijkste is hulp zoeken en praten en praten en praten. Of je schrijft erover, maar ga ermee aan de gang en sluit jezelf niet op.

Een burn-out is geen pretje, het kan je lang aan de kant houden, maar je komt er altijd uit met een andere instelling. Welke instelling; Er is maar 1 iemand belangrijk in de wereld en dat ben jij en je gezondheid.

Wil je hierover verder praten, dan ben ik bereid om naar je te luisteren, zoals ik zei, ik ben geen dokter of psycholoog, maar luisteren wil ik altijd. Neem dan contact met mij op, via het Contactformulier op mijn pagina.

Weerstand

Voel jij ook wel eens weerstand of blokkade als je iets moet gaan oppakken? Moeite met je er toe zetten om iets te gaan doen?

Zo van dat doen we later wel. Die weerstand. Ik vind het heel vervelend, want ik kan er niets mee. Zou er mee moeten kunnen omgaan, maar lukt om één of andere reden dan toch niet.

Awakening_weerstand

 

 

 

 

 

En wat doe je dan? Niets, laat maar gaan of ga je het toch doen. Het hoeft niet met dingen te zijn, maar kunnen ook verplichte visites zijn, of wat dan ook.

Ik zit nu te hikken tegen een brief die ik aan mezelf mag gaan schrijven voor over een jaar. Wat zet je in zo’n brief, wat wil ik bereikt hebben over een jaar, waar wil ik dan zijn? Ik vind het best moeilijk, maar ik zal er vandaag toch aan moeten geloven. Sommige dingen moeten nu eenmaal en dit is er een van.

Het is een weerstand die ik begrijp. Ik moet weer een stap zetten in mijn leven, weer groeien, mijzelf openstellen voor het leren van nieuwe dingen. Maar ook gaan graven bij mezelf, naar wat ik nu eigenlijk wil in mijn leven. Vooral op spiritueel gebied, gaan kijken wat ik kan.

Het zal geen makkelijke reis worden, maar ben wel benieuwd waar hij gaat eindigen. Een reis diep naar binnen, op zoek naar mijn ware ik, een soulsearch naar wie ik echt ben.

Maar waar ik ook benieuwd naar ben, wie kom ik tegen op deze reis, mijzelf waarschijnlijk nog een paar keer. Maar wie nog meer. Welke zielen kom ik nog meer tegen? Of eigenlijk niet zielen, maar meer wie ben ik geweest in de grote reis van mijn ziel en wie mag ik worden? Ik ga mijn best doen in ieder geval, ik ga op reis.

Namasté

Spiritueel Coach

Gisteren vroeg iemand op Facebook wat voor soort spiritueel ondernemer je was. Ik zette daar, zonder na te denken, spiritueel coach neer. Waarom weet ik eigenlijk niet, of toch wel?

Ik ben nu, zoals je in mijn eerste blog hebt kunnen lezen, zo’n zes jaar bezig met mijn gave. Maar ik heb nooit de vinger kunnen leggen op wat ik nu precies kan en mag doen op deze aarde.  Ik realiseerde me dat ik een aantal mensen die al stappen hadden en hebben gezet op het spirituele pad heb geholpen om verder te groeien. Om nog een stapje verder te gaan en te gaan geloven in wat ze doen of kunnen.

Voorbeeld: Ik ben ooit, om tot rust te komen, begonnen met het kleuren van kleurplaten, mandala’s e.d. Iemand zag dat en zij heeft ook kleurpotloden, pastelkrijtjes en een kleurboek gehaald en is aan de gang gegaan. Zij maakt nu gigantisch mooie zielentekeningen naast haar werk als reiniger van huizen en mensen, zij helpt om mensen van hun entiteiten af te komen.

Zo zijn er nog drie of vier mensen die stappen gemaakt hebben, gegroeid zijn en nu heerlijk bezig zijn met hun spiritualiteit. Ik ben door hun ook gegroeid en gaan geloven dat ik meer kan dan achter een computer zitten en de telefoon opnemen.

Soms mondt een spontaan Whatsapp-gesprek uit in een coaching over heel wat anders dan de vraag die aan mij gesteld werd. Soms duurt het even voordat we de zaak helder hebben, maar het werkt altijd verhelderend en verlichtend.

Dus mocht je twijfelen aan je spirituele krachten en wat je voor anderen kan doen of doet, laat het los. Je doet wat je mag doen.

Namasté

Bevrijding

Bevrijding, een mooi woord. Maar waar denken we aan, alleen aan 5 mei of aan meer dingen in je leven. Wanneer ben je nu echt bevrijd? Hoe zou je dat zelf zien? Ik zie het als een punt in je leven waar je je niets meer aantrekt van anderen en je het leven gaat leiden wat voor jou bestemd is.

Dat klinkt moeilijk, maar als je eenmaal echt weet wat je wilt en weet wie je bent, dan ben je bevrijd. Je hebt je losgemaakt van wat anderen over jou denken en schrijven, zeggen etc. Jij weet dat de stappen in jouw leven er toe doen, als je niet meer bang bent om bij anderen in de buurt te zijn en te denken wat ze over jou te zeggen hebben. Dan ben je bevrijd, dan ben je vrij van de oordelen van anderen.

Natuurlijk is dat niet in één dag op te lossen, maar stapje voor stapje kun je het gaan proberen. Kijk eens naar anderen op een andere manier, kijk niet naar de kleding die ze dragen of de make-up, maar denk eens aan ze hoe ze er naakt zouden uitzien. Zonder al die kleding zijn we gewoon allemaal hetzelfde en natuurlijk als we ouder worden, gaat de zwaartekracht een rol spelen, maar dat hebben we allemaal. Wat ik bedoel te zeggen is dat het niet uitmaakt hoe we eruit zien, we hebben allemaal onze dingen in ons leven. Maar dat maakt ons uniek, we zijn wie we zijn. Allemaal hebben we een rugzakje, de één een kleintje en de ander een grote rugzak. Maar heb respect voor de ander en oordeel niet.

Want als jij niet oordeelt, zul je ook niet beoordeeld worden. Dan ben je pas echt bevrijd.

Eerste blog

Mijn leven tot nu toe.

Dit wordt geen lang verhaal, want bij de link “Over Mij” staat al het een en ander. Maar ik wil dit hier toch even kwijt.

Ik ben vanaf mijn 50e levensjaar mij bewust van het feit dat ik meer kon en meer was. Maar wat dan en wie was ik dan? Met behulp van een paar, laat ik zeggen, mentoren, ben ik verder gaan zoeken en verder gekomen. Ben tegen een set kaarten aangelopen en heb die in de kast gezet. Tot iemand tegen mij zei dat ik het op haar Facebookpagina mijn kaarten mocht gaan plaatsen.

Eerst nog uit het bijbehorende boekje, maar al snel vroeg ze mij om het vanuit mijn intuïtie te doen. Dat is spannend, want klopt mijn gevoel wel? Vlug daarna mocht ik het ook op andere pagina’s zetten. Ik groeide en kreeg er vertrouwen in dat ik het kon. Maar dan komt toch weer je ego om de hoek kijken en durf je niet meer. Raar.

Daarna ging ik zoeken en kreeg ik hulp van een vriendin. Samen coachten we elkaar weer naar ons gevoel toe. Zij maakt grote stappen en ik ga mijn kaarten weer doen,

Ik wil iedereen bedanken voor alles tot vandaag toe, zonder namen te noemen weten ze toch wel ze zijn.

Namasté